Αναζητώντας περσινές σημειώσεις

Ο τίτλος αποκαλύπτει ότι το κειμενάκι το οποιο θα ακολουθήσει υπάρχει ανάμεσα στις σημειώσεις που έκανα την περσινή σχολική χρονιά. Θυμάμαι ότι περίμενα να ξεκινήσει το μαθημα της γεωμετρίας στο φροντιστήριο και παρακολουθούσα λίγο την αίθουσα...


Τα δύο καρφιά

Καθόμουν στην καρέκλα μιας αίθουσας. Δεν ειχα ούτε το κινητό μου ούτε κάποιο βιβλίο για να περάσει η ώρα. Η αναμονή θα ήταν μεγάλη και το γνώριζα. Ανησυχούσα λίγο για τον χρόνο τον οποίο σπαταλούσα άσκοπα, ώσπου κοίταξα ψηλά και οι σκέψεις που έκανα μετέπειτα με αποζημίωσαν...
Μια φορά και έναν καιρό ήταν δυο καρφιά. Βρισκονταν καρφωμένα ψηλά στον τοίχο και δύσκολα τα παρατηρούσε κανείς. Εκτός αυτού, δε στήριζαν κάποιον πίνακα ούτε και προσέφεραν στήριξη σε καποιο άλλο αντικείμενο. Ο τοίχος στον οποίο ηταν τοποθετημένα ήταν λυπημένος και πονούσε... και ο πόνος ήταν διπλός. Οι υπόλοιποι τοίχοι που γνώριζε πονούσαν μεν απο τα καρφιά τα οποία σούβλιζαν την επιφάνειά τους, ωστόσο ήταν ευτυχισμένοι και περήφανοι γι'αυτά τα οποία κοσμούσαν. Έργα τέχνης, κορνίζες, περίτεχνους αλλά και απλούς καθρέπτες, καθώς και καλώδια τα οποία δεν είχαν μεγάλη ομορφιά αλλά μεγάλη χρησιμότητα. Και ο λυπημένος τοίχος δεν είχε τίποτα· δεν ειχε τίποτα να του καταλαγιάσει τον πόνο και τίποτα για το οποίο θα μπορούσε να νιώσει περήφανος. Τα δύο καρφιά ήταν εξίσου δυστυχισμένα... δε τους ταίριαζε αυτή η θέση και ένιωθαν άσχημα για το γεγονός οτι δε μπορούσαν να κάνουν κάτι γι'αυτό. Κάποιος άλλος τα είχε τοποθετήσει εκεί και δε μπορούσαν να φύγουν...
Κάθε φορά, λοιπόν, που θα αισθάνεστε οτι δεν ταιριάζετε εκεί που είστε και κάθε φορά που θα υποψιάζεστε πως με τις επιλογές σας κάνετε όχι μόνο τους ίδιους σας αλλά και τους γύρω σας δυστυχισμένους, θυμηθείτε: Δεν είστε καρφιά! Μπορεί κάποιος να σας τοποθέτησε στο σημείο στο οποίο βρίσκεστε, ωστόσο έχετε την δύναμη να μετακινηθείτε και να βρεθείτε σε ένα μέρος καλύτερο και ιδανικότερο για εσάς.

Δεν είστε καρφιά...έτσι;


-xlomohliobasilema1-

Σχόλια