Σκέψεις σε οθόνη...

Ήμαστε δύο παράλληλες. Δυο ευθείες με άπειρα σημεία που ήταν παράλληλες. Και σύμφωνα με άλλους, ήταν αδύνατο να συναντηθούμε. Κι όμως, υπήρξαμε δύο τεμνόμενες παράλληλες. Για μια στιγμή· δυνατή και φευγαλέα. Για μια στιγμή τόσο έντονη, τόσο φωτεινή. Και ξαναγίναμε παράλληλες. Η κάθε μία τον δρόμο της τώρα. Όμως δε μπορείς να συνεχίσεις το άπειρό σου μένοντας κολλημένος στο σημείο τομής το οποίο ποτέ δε θα υπάρξει ξανά. Είναι άδικο για την απεραντοσύνη σου, παράλληλη ευθεία! (Xlomohliobasilema1)

Η χαρά του να βρίσκεις παλιά τετράδια...: "Αν το καλοσκεφτεί κάποιος ίσως μπορείς να είσαι φίλος και καλός με όλους. Παράδειγμα κάποιος μπορεί να νομίζει ότι τον χωρίζουν πολλά πράγματα απ'τον γείτονά του, τον διευθυντή του, τον φούρναρη, τον μαύρο που ζει στην Αφρική κτλ. Στην πραγματικότητα υπάρχει πάντα ένα μεγάλο κοινό. Αρχίζω. Εγώ. Άλλοι πόσοι εγώ πάνε στο σχολείο μου. Έπειτα όλοι στην πόλη μου είμαστε Δραμινοί. Στην συνέχεια όλοι είμαστε Έλληνες. Αν το προχωρήσουμε, Γαλλία, Γερμανία, Κύπρος κτλ είμαστε όλοι Ευρωπαίοι. Έπειτα βάζουμε και τις άλλες ηπείρους και είμαστε όλοι άνθρωποι(πολύ σημαντικό κοινό). Έπειτα όλοι οι άνθρωποι ειναι Γήινοι. Ζούμε στον πλανήτη Γη. Συνεπώς είμαστε-μαζί με τους άλλους πλανήτες που δε ξέρουμε αν υπάρχει ή όχι ζωή- όλοι στο ίδιο ηλιακό σύστημα. Στον ίδιο γαλαξία με τους μακρυτερους και τέλος είμαστε ΌΛΟΙ στον ίδιο-ίσως και εικονικό- κόσμο που έφτιαξε ο Θεός ή που υπάρχει τέλος πάντων. Οπότε τί έχεις να χωρίσεις από τον γείτονα και τον φο