Πανελλήνιες 2020! Πω! πω!

Γεια σε όλους! 
  Η αλήθεια είναι πως έχω πολύ καιρό να γράψω. Αυτό συνέβη επειδή τα μαθήματα ήταν πολλά και, κάποιες φορές, κουραστικά, επομένως δεν είχα τον χρόνο και τη διάθεση να ενημερώσω το blog μου. Εκτός αυτών, δεν πίστευα ότι τα κείμενά μου διαβάζονται. Αυτό μπορεί να με στεναχωρούσε τότε, αλλά τώρα με χαροποιεί, γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να εκφραστώ χωρίς να νιώθω ότι απευθύνομαι κάπου συγκεκριμένα.
  Λοιπόν!! Τρίτη Λυκείου φέτος! Είχα επισκεφτεί τον καρδιολόγο τις προάλλες και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μου είπε "Από το νηπιαγωγείο προετοιμάζεσαι γι'αυτήν την στιγμή", το οποίο με προβλημάτισε αλλά με βρήκε σύμφωνη! Δε θα πω ότι η φετινή χρονιά είναι εύκολη, όμως δε μπορώ να πω και ότι οι Πανελλήνιες είναι το τέρας που θα μας κατασπαράξει με την πρώτη ευκαιρία. Προσωπικά ήμουν πιο αγχωμένη πριν ξεκινήσουν τα φροντιστήρια παρά τώρα και αυτό γιατί αυτή τη στιγμή ξέρω ακριβώς τι έχω να αντιμετωπίσω και μπορώ να το διαχειριστώ με μεγαλύτερη ευκολία. 
  Αυτό που με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα είναι ένα τετράδιο που αγόρασα μέσα στο οποίο γράφω το πρόγραμμα της κάθε ημέρας. Αν δε το τηρώ, βέβαια, δεν τρελαίνομαι. Μεταθέτω και βολεύω αυτό που είχα να κάνω σε μια άλλη ημερομηνία. Υπάρχουν ομολογουμένως και οι μη-παραγωγικές μέρες...
  Ένα ακόμη θετικό της φετινής μου χρονιάς είναι ότι έχω στο φροντιστήριο τον καθηγητή/την καθηγήτρια που θέλω στο μάθημα που θέλω και στο σχολείο -στα περισσότερα μαθήματα- αξιόλογους καθηγητές που με βοηθούν, ο καθένας με τον τρόπο του. Επιπλέον, η κατεύθυνση που επέλεξα είναι αυτή των Ανθρωπιστικών Σπουδών και το διάβασμα είναι ενδιαφέρον-αν εξαιρέσουμε την βάρβαρη και στείρα αποστήθιση! Η αλλαγή των Λατινικών με το μάθημα της Κοινωνιολογίας μού είχε αρχικά κακοφανεί, ωστόσο έχω αλλάξει πλήρως γνώμη. Μ'αρέσει πολύ η Κοινωνιολογία και προωθεί την κριτική σκέψη του μαθητή. Για παράδειγμα, σου λέει ξεκάθαρα ότι το σχολείο αναπαράγει τις κοινωνικές τάξεις και ,μάλιστα, συντηρεί τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων. Χμ..
  Υπάρχουν φυσικά πάρα πολλά πράγματα τα οποία με απασχολούν φέτος. Ένα από τα βασικά είναι η σχολή που θέλω να εισαχθώ με τις πανελλήνιες εξετάσεις. Αλλάζω συνέχεια γνώμη και δεν έχω σαφή και ξεκάθαρο στόχο, με αποτέλεσμα να αποσυντονίζομαι κάποιες φορές από το διάβασμά μου. "Βγάλε όσο περισσότερα μόρια μπορείς και θα διαλέξεις μετά", μου λένε, όμως στην πράξη δε με βοηθάει και πολύ αυτή η συμβουλή γιατί νιώθω ότι δεν έχω κίνητρο. Ακόμη, είναι λιγάκι δύσκολο να διαχειριστώ τον ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα παιδιά που δίνουν, γιατί πολλές φορές με αγχώνουν. Ξεχνάω, βέβαια, ότι ο καθένας έχει τους δικούς του ρυθμούς... 
  Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω ότι πέρα από την πίεση της φετινής σχολικής χρονιάς για τον μεγάλο όγκο της ύλης που πρέπει να καλυφθεί, το άγχος και τα ψυχολογικά αδιέξοδα που νομίζω ότι αντιμετωπίζω κάποιες φορές, δε μπορώ να παραβλέψω ότι είναι μια χρονιά η οποία προβλέπεται για την συνειδητοποίηση των προσωπικών μου ορίων, αλλά και για την ανάπτυξη διαφόρων δεξιοτήτων, όπως για παράδειγμα της οργάνωσης ολόκληρης της εβδομάδας, του μήνα, του χρόνου. Ελπίζω η επόμενη φορά που θα γράψω σε αυτό το ιστολόγιο να με βρει φοιτήτρια! <3

Καλή επιτυχία και σε όποιον άλλον δίνει φέτος Πανελλήνιες! 
See you next year! 💗










Σχόλια