Χιόνι

Καλημέρα με μια χιονιστή ιστορία!



Ήτανε μια φορά και έναν καιρό μια γλυκιά σταγόνα νερoύ- η Μέριλι- η οποία χωρίς τη συγκατάθεσή της ανέβηκε στον ουρανό και συμπυκνώθηκε με άλλες τέτοιες σταγόνες. Δεν ήξερε τι να περιμένει. Το μόνο για το οποίο ήταν σίγουρη ήταν πως όποια σταγόνα φεύγει από το σύννεφο δεν ξαναγυρίζει και μονάχα ο Ουρανός γνωρίζει την πορεία της. Λόγω συνθηκών οι σταγόνες νερού εκεί πάνω δεν έπεφταν στην Γη με την ίδια μορφή. Άλλες έβγαιναν από το σύννεφο αλώβητες με την ίδια μορφή που ήταν μέσα σε αυτό, άλλες είχαν μια σκληρή σφαιρική επιφάνεια, ενώ κάποιες άλλες σχημάτιζαν χιονονιφάδες. 
Η Μέριλι είχε συνηθίσει στις μετακινήσεις του συννέφου και της άρεσε εκεί. Μια μέρα .όμως, περνώντας από μια λίμνη εισχώρησαν και άλλες σταγόνες νερού και ο Ουρανός είπε στην Μέριλι ότι στην επόμενη στάση θα έπρεπε να τους αποχωριστεί. Η Μέριλι είχε περίεργες σκέψεις οι οποίες την βασάνιζαν, ωστόσο ή γνώμη της δεν είχε καμία σημασία μιας και η απόφαση του Ουρανού δεν άλλαζε. Και φτάσανε στην επόμενη στάση και έπεσε...

1ο λεπτό: Έχει κρύο... και οι φίλοι μου είναι μακριά από μένα. Πώς αλλάζει έτσι το σώμα μου; Φοβάμαι...

2ο λεπτό: Βλέπω ένα καφετί επίπεδο κάτω. Έχει και πράσινες πινελιές. Θα είναι σίγουρα το "έδαφος" που μας είπαν στο σχολείο... Τι ωραία!

3ο λεπτό: Θα πονέσω; Τί θα γίνει μετά; 

4ο λεπτό: Άνθρωποι! Άνθρωποι! Θα τους αρέσω άραγε; 

"Πάλι χιονίζει; Πώς θα πάω τώρα στην δουλεία μου;"  

 "Δε το πιστεύω ότι χιονίζει. Θα χαλάσει το μαλλί μου"

5ο λεπτό: Δε με αγαπάνε, δε τους αρέσω καθόλου. Είμαι η πιο δυστυχισμένη χιονονιφάδα ολόκληρου του ουρανού!


Κι έτσι η χιονονιφάδα έπεσε στην Γη και έλιωσε. Και έλιωσε πάνω σε μια σκεπή, δυστυχισμένη.  
Το ταξίδι της ,όπως και να' χει, θα ήταν ίδιο. Μολονότι η διαδρομή θα ήταν ωραιότερη αν  περιορίζονταν ο φόβος της για το άγνωστο το οποίο την περίμενε και ,κυρίως, αν δεν έδινε τόση σημασία στα λόγια δύο τυχαίων ανθρώπων (υπήρχαν πολλοί άλλοι άνθρωποι οι οποίοι ήταν ευγνώμονες για τους ανάλαφρους κρυστάλλους που έκαναν την ρουτίνα τους ένα τόνο πιο συναρπαστικά λευκή- παρ' όλα αυτά ποτέ δε τους άκουσε...) . Μπορούσε να απολάυσει το ίσως μοναδικό για αυτήν ταξίδι, αλλά απ' ότι βλέπουμε κάτι τέτοιο δε συνέβη.

 Μήπως κάνουμε και εμείς το ίδιο;


(xlomohliobasilema1) 💙