Η αγάπη που δεν αγάπησε

Είναι μερικές στιγμές μελαγχολίας... Είναι μερικές στιγμές στις οποίες θέλεις απλώς κάποιον να αγαπήσεις. Δε σε ενδιαφέρει το ποιος είναι αλλά το ότι θα υπάρχει..
Αναρωτιέμαι ποσό εύκολα θυσιάζουμε τους εαυτούς μας στον βωμό του τίποτα. Ίσως ειναι μια ανάγκη που φωνάζει και προσπαθεί να ακουστεί. Η αγάπη σου χρειάζεται να διοχετευτεί και διαλέγει στην κυριολεξία τον πρώτο τυχόντα για να ανακουφιστεί. Γιατί δε μπορούμε να μας ελέγξουμε; Πολλές φορές κοιτάς πίσω και ανακουφίζεσαι που σε απέρριψε ο άλλος γιατί μπορεί τοτε να ήταν η ανταπόκριση το μόνο πράγμα το οποίο ήθελες όμως στο παρόν καταφέρνεις με αντικειμενικότητα να δεις οτι θα ήταν επιβλαβές για σένα.
Θέλουν δουλειά οι σχέσεις και εμείς είμαστε συνηθισμένοι στο γρήγορο και ευτελές. Μήπως είμαι απόλυτη; Χμμ...
Υφίσταται η ΤΥΧΑΙΑ αγάπη; Ή είναι ζήτημα συμφερόντων ακόμα και εδώ;; Δύσκολα τα πράγματα όταν ΔΕΝ ΓΝΩΡΊΖΕΙΣ καν τον άλλον. Κι ας πιστεύεις το αντίθετο... Πόσες φορές βλέπεις στον δρόμο ανθρώπους με τους οποίους υποτίθεται οτι ήσασταν μαζί και δεν νιώθεις τίποτα; Δεν κάνεις την κίνηση ούτε να τους χαιρετήσεις. Άγνωστοι παντελώς.. απλώς με γνωστό πρόσωπο! Τί κρίμα..!
"Όλα στην ώρα τους" , λένε. Ε και τι; Θα καταπιέζει το νέο παιδί τα αισθήματα του (ακόμα και επιπόλαια και παροδικά)  για να... έρθει η ώρα του; Και ποτε θα ειναι αυτή και πώς θα το ξέρει;
Το ένα φέρνει το άλλο. Ψεύτικες αγάπες, αληθινές αγάπες με φόντο ενοχής, κανόνες για αγάπη και σχέσεις (κανόνες, ακούτε;) και έτσι το μικρό γλυκό παιδάκι περιφρονεί σιγα σιγά αυτή την ιδιότητα  του ανθρώπου, να αγαπάει! Και οχι μόνο για το αντίθετο φύλο, αλλά και για τις φιλίες και την οικογένεια. Οταν μια κατάσταση συμβαίνει για 40 μέρες γίνεται συνήθεια και...δεν είναι μια από τις καλύτερες.
Πού άραγε να θέλω να καταλήξω; Μπορεί πουθενά μπορεί και σε αυτό: Όσο ασήμαντο κι αν  είναι κάποιο αίσθημα σου (ή μάλλον οσο ασήμαντος ειναι για σένα αυτός που θα επιλέξεις να αγαπήσεις-γιατί το κάνουμε κι αυτο, πιέζουμε τον εαυτό μας να αγαπήσει σον και καλά αυτον τον κάποιον-) μη το αφήσεις. Κι ας φας τα μούτρα σου κι ας απογοητευτείς για τις ποιότητες των σχέσεων, τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει στην αγάπη. Και ίσως καταφέρεις έτσι να αναγνωρίσεις την ποιοτική και να την εκτιμήσεις πραγματικά. Βέβαια αμα επενδύεις συνεχώς σε χωρίς μέλλον ή ψυχοφθόρες σχέσεις υπάρχει και ο κίνδυνος να αλλοιωθείς. Ρίσκα ειναι αυτά. Και στο κάτω κάτω θα μου πείτε η αγάπη δεν είναι σαν το φαγητό και το νερό, μπορείς να επιβιώσεις και χωρίς αυτήν. Μπορείς;

 (xlomohliobasilema1)