Φαντάσου..

Φαντάσου.....

Έκλεισα τα μάτια μου μπας και ξεφύγω απο αυτό το ανιαρό περιβάλλον της σχολικής τάξης. Ο καθηγητής επίπληττε τους μαθητές όμως εγώ εκεί με κλειστά τα μάτια προσπαθούσα να αφεθώ στη φαντασία μου...Ξαφνικά ο ήχος των κυμάτων έφτασε στα αυτιά μου.Περπατούσα σε μια παραλία, μόλις είχε δύσει ο ήλιος και τα χρώματα του ουρανού σε συνδυασμό με το χρώμα της θάλασσας έκαναν το τοπίο να μοιάζει λες και βγήκε απο τα παραμύθια όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι! Ηρεμία.....το κύμα έσκαγε στα πόδια μου βρέχοντας το μακρύ λευκό αέρινο φόρεμά μου. Αγνάντευα το πέλαγος ώσπου άκουσα μια βαριά φωνή να με φωνάζει. Δεν γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν  δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου απο το νερό. Η γλυκιά μυρωδιά που ερχόταν απο την θάλασσα με αποτραβούσε. Άκουσα κάποια βήματα να έρχονται προς το μέρος μου όμως μόλις πήγα να τραβήξω το βλέμμα μου απο το τοπίο  2 δελφίνια έκαναν την παρουσία τους αισθητή ξεπηδώντας έξω απο το νερό. Τα χρώματα του ουρανού σιγά σιγά άλλαζαν με το πέρασμα του χρόνου. Το άτομο βρισκόταν πολύ κοντά μου, η βαριά φωνή του είπε για άλλη μια φορά το όνομα μου και ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο μου . Γύρισα και αντίκρισα τον καθηγητή μου φανερά ενοχλημένο να μου ζητάει να είμαι πιο προσεκτική στο μάθημα του και να μην ξανά συμβεί. Δεν πρόλαβε να τελειώσει καλά καλά και χτύπησε το κουδούνι! Μακάρι να μπορούσα να ξανά πάω σε εκείνο το μέρος.... Την επόμενη φορά το μάθημα του κύλισε ήρεμα χωρίς φωνές και προπάντων χωρίς φαντασία. Δεν ξανά τόλμησα να κλείσω τα μάτια μου σε κανένα μάθημα.  Η ικανότητα μου να φαντάζομαι διάφορες καταστάσεις ξεθώριαζε με το πέρασμα του χρόνου...Ξαφνικά σαν όλα να άλλαξαν σαν να έπρεπε να ωριμάσω γρήγορα κι όλας. Μεγάλωσα  έκανα οικογένεια και όλα φάνταζαν όμορφα. Μια μέρα καθώς καθόμουν ήσυχη  στο σαλόνι είπα να πάω να ελέγξω τα παιδιά αν κάνουν τα μαθήματα τους. Άνοιξα όσο πιο αθόρυβα γινόταν την πόρτα του Μάρκου, προς έκπληξη μου όμως το έπιασα να κοιτάζει έξω απο το παράθυρο. Ένα κύμα θυμού με διαπέρασε. Πώς τολμάει και χαζεύει ενώ πρέπει να είναι συγκεντρωμένος στα διαβάσματα του? Πήγα να ανοίξω το στόμα μου και να αραδιάσω όλα εκείνα που σκεφτόμουν να του πω και θα πλήγωναν την παιδική ψυχή του, όμως κάτι με σταμάτησε...Η σκέψη του καθηγητή μου.... Σκέφτηκα πώς θα ήταν η ζωή μου με την φαντασία να παίζει κυρίαρχο ρόλο στα εφηβικά μου χρόνια. Η ιδανική εφηβική ζωη θα ήταν αυτη που θα ήμουν χέρι χέρι με την φαντασία....Όχι δεν θα καταστρέψω την ζωη του παιδιού μου φέρνοντας τον στον κρύο κόσμο των ενηλίκων. Γι αυτο συνεχίστε να φαντάζεστε, για τους λίγους που φτάσουν στην ενήλικη ζωή και θα απογοητευτούν τουλάχιστον να θυμούνται ότι πέρασαν την εφηβική τους ηλικία γεμάτη φαντασία!!!

(xhlomohliobasilema 2)