Μοναδικά συνηθισμένος

Ξύπνησες μια μέρα και ένιωσες ξεχωριστός; Ξυπνάς κάθε μέρα και νιώθεις ξεχωριστός; Γίνε ενας συνηθισμένος ξεχωριστός. Έτσι θα μπορέσεις να βοηθήσεις τους ανθρώπους...αν το θέλεις! Αλλιώς οι άνθρωποι αποστασιοποιούνται απ'την λάμψη σου, τυφλωνονται και εν τέλει επαναπαύονται. Χανουν την εσωτερική τους ανταγωνιστικότητα προς εσένα, η οποία τους βοηθάει πολλες φορές στη δημιουργία κατι δικου τους, όμορφου ή άσχημου. Με πρόφαση την διαφορετικότητά σου λένε: <<Εε.. Εγώ δεν ειμαι σαν αυτόν. Αυτός εχει ταλέντο, ειναι όμορφος, έξυπνος, δυνατός,..., επειδή έτσι γεννήθηκε! Εγώ δε μπορώ να τον φτάσω. Δεν υπάρχω γι'αυτόν τον σκοπό.>> Ίσως έχουν δίκαιο. Ίσως και όχι. Δε ξέρω.
Απλώς "πρέπει" να επιλέξεις το αν επιθυμείς με την προσωπικότητά που αναπτύσσεις να βοηθήσεις τον διπλανό σου ή να την "κρατήσεις" αποκλειστικά για τον εαυτό σου. Αν θέλεις να αποτελείς ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση ( λιγάκι εγωιστικό βέβαια να το εκφράζουμε αυτο!) ή αν προτιμάς να αποτελείς κάτι απόμακρο, κάτι άπιαστο. Οπότε ολα χρειάζονται μαλλον δουλειά και καλες επιλογές...
Και αμα ήμασταν όλοι ξεχωριστοί, άραγε θα υπήρχαν χρώματα και ήχοι μοναδικότητας στον κόσμο; Ή μετά θα θεωρούνταν ο παλιός συνηθισμένος, ο καινούριος ξεχωριστός; Θα αποπροσανατολιζομασταν ή θα γευομασταν την ιδανική κοινωνία;
Και υπάρχουν αλήθεια μέτριοι άνθρωποι; Ποιός είσαι εσύ ο ξεχωριστός και πώς μπορείς να αποκαλείς τον εαυτό σου έτσι; Μήπως οι μέτριοι δε κατάφεραν ποτέ να το κάνουν; Μήπως δε συνειδητοποίησαν ποτέ την μοναδικότητα τους;; Μη γίνεσαι κομπάρσος για να συνοδεύσεις τους ξεχωριστούς. Γίνε ξεχωριστός! 
Οι σημερινές μου σκέψεις στην οθόνη λοιπόν...!

(xlomohliobasilema1)